Een doordouwer, een aanpakker, ideeën, ervoor gaan, enthousiasme, genieten, niet altijd voelen, vele ballen hoog houden, agenda gevuld, druk, vol en ook leuk, maar…
De keerzijde ervan heeft me ingehaald.
Het duurde nog wel even voor ik dat toe kon geven.
Dat toe gaan geven is de ommekeer naar een ander leven.
Maar ik zit nu nog in een niemandsland, ik wist alles altijd goed of ging voor een ‘quick fix’, snel met mijn hoofd en creativiteit.
Al schreef ik over ‘slow your life’, nog steeds liep ik mezelf voorbij.
Het is verslavend en als de pit er niet uit is blijft het voort gaan.
Wat ik ontdekte (o.a.) is dat ik mezelf niet hoef te bewijzen, dat ik waardevol ben wat ik ook doe.
Dat ieder mens waardevol is, gewoon, omdat je er bent.
Dat ik fijngevoelig met mezelf om kan leren gaan. Mijn intuïtie eerst voor mezelf kan gebruiken en dan pas voor een ander.
Vertragend voelen wat er is in elk moment.
Dat kost tijd, geduld en compassie en voor het eerst in mijn leven zak ik daar steeds meer in. Met hier en daar voelen dat er verzet is en oude patronen zich opdringen.
De pit is eruit en ik zet stapjes naar een nieuwe manier van met mezelf en het leven omgaan.
Nieuw, maar niet vernieuwend of hoogdravend, gewoon gewoon.
De zee was mijn grote vriend deze zomer, drijvend op het water, stoeiend met de golven.
Het tuinhuisje werd een tempeltje voor meditatie.
De keuken mijn favoriete plek om heerlijke kleurrijke vegan gerechtjes te creëren.
De zolder mijn me-time plek om terug te trekken.
De lieve mensen om me heen.
De vulpen die mijn schrijven vergezeld.
Het bos, de duinen, de tuin, bloemen, vogeltjes, vlinders, de blauwe of grijze luchten, ik ben het allemaal aan het omarmen.
Wat is echt belangrijk? Keuzes maken die helend zijn.
Hoe doe jij dat? Wat roept dit bij jou op?
Geef een regeltje hieronder:
Liefs Marjan, ❤
De Rozen Bloeien 