innerlijke rust – De Rozen Bloeien

Het woord ‘verwijlen’ kwam ik tegen in een erg inspirerend boek; ‘De Dude en de Zenmeester’*. Wat een heerlijke titel. In dit boek een luchtige conversatie tussen de Dude, Jeff Bridges en de Zenmeester, Bernie Glassman, maar eigenlijk heel essentieel! 🙂 ❤ (makes me smile and love).

Nog maar kort weet ik wat een ‘dude’ is, gezien mijn puberzoon dat vaak zegt, en ik hoor en zie het nu overal, altijd zo grappig. Een woord, een zin kan zo inspirerend zijn om wat mee rond te lopen. Ik merk dat het oude gedachten of concepten in beweging zet. Het hoeft maar een briesje te zijn en het stof waait op. Zo blijft alles meer in beweging, in mijn gedachten en daardoor ook in mijn gevoel. Er is altijd iets in ons wat niet anders wil, we weten wat we weten en dat is veilig, ook al voldoet het al lang niet meer. ‘Comfortzone’ is ook zo’n woord wat ik veel hoor momenteel en dat is het precies, onze comfortzone geeft comfort, maar het is ook niet meer flexibel.

Bernie: ‘Als je op een bepaalde plaats verwijlt, zit je vast, omdat je gehecht bent. Anderzijds, als je overal verwijlt, in de hele wereld, ben je aan niets gehecht, en dus ben je vrij. Zodra je gehecht raakt aan iets – Hé, hij heeft op mijn tapijt geplast, verwijl je ergens en begint het lijden.’

Verwijlen heb ik zelf nog nooit gebruikt, maar het geeft mij lucht en ruimte;

Verwijlen; Vertoef, talm, stilstaan by. Uit Ndl. verwijlen (1580), ’n afleiding met ver– van wijl ‘afgebakende tyd van bepaalde duurte’.

zen dude — Uit: De Dude en de Zenmeester*

In het boek staat er dat het geduldig wachten op iets is of uithouden zonder op te geven, iets aanvaarden zonder bezwaar. Het ware verwijlen is een spirituele gave die een groot meesterschap vraagt, zegt Jeff. Voor hem is de moraal: Wees vriendelijk. Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.

Jeff: ‘Hij doet zijn ding, hij is erg authentiek, maar de chaos van het leven gooit hem telkens weer uit koers. Hij roeit zijn boot zachtjes, maar altijd gebeuren er nieuwe dingen en moet hij zich aanpassen.’

rustpunt zoeken in een chaotisch leven — Even aanleggen, zo nu en dan…

Gister stond ik even stil bij een wei, de koeien trokken mijn aandacht en toen ik daar stond kwam ZIJ een kijkje bij me nemen. Ik denk dat ik even verwijlde, even helemaal niks, een zachte loei klonk en ik vibreerde mee met mijn hele zijn even helemaal oke, zeg maar………..

Wat is het heerlijk buiten, tot blogs,

Marjan

* Boekentip: De dude en de zenmeester (2014), Jeff Bridges en Bernie Glassman,

Foto’s met mijn iphone: weiland tussen Alkmaar en Schoorl en Weiland in Bergen NH op de Breelaan. En foto uit het bovenstaande boek.

Hihi weiland, verwijlen……

Mail Psycholoog Bloem

Tip: Loop eens wat rond met: Verwijlen, iets aanvaarden zonder bezwaar….. Verwijlen is Aanvaardend ZIJN.

Dit is mijn eerste blog waarbij ik een vraag beantwoord van 1 van mijn lezers.

Ik ben heel dankbaar voor de fijne reacties die ik krijg en dat mijn blog groeit. Ik vind het helemaal leuk om in wisselwerking te zijn met mijn lezers. waardoor ik niet alleen put uit mijn eigen waarnemingen en ideeën, maar ook met een concrete vraag, waar iemand meeloopt, aan de slag kan. Ik doe dat natuurlijk door in ‘real-life’ met mensen te praten, maar via deze weg kunnen nog veel meer mensen er profijt van hebben.

Wellicht herken je wat in onderstaande vraag, waardoor het al heel fijn kan zijn te weten, dat je niet de enige bent met zulke levensvragen.

De vraag: ‘Hoe kan ik innerlijke rust het beste bereiken?’

Kleine toelichting: ‘Ik ben op zoek naar wie ik zelf ben, dus niet naar wat anderen van mij verwachten, maar echt puur ik. Rust in mijzelf vinden, een zelfverzekerdheid vinden.’ L.

Innerlijke rust vinden

De metafoor van de zee ben ik veel tegengekomen in boeken en lezingen over de advaita vedanta*. De golven van de zee, geven de ‘ups en ‘downs’ van de emoties weer, maar daaronder is een altijd kalme, rustige onderlaag.

Wij laten ons meestal meeslepen door emoties en denken dat we dat zijn. Maar in werkelijkheid is er altijd een onderlaag van rust, van bewustzijn die waarnemer is van alle emoties en bewegingen in het leven. De verwarring is dus de identificatie met pijn en vreugde, we denken dat we DAT ZIJN. Maar dat is onrust, daar beweeg je je telkens tussen pijn vermijden en genot vinden. Dit wil ik wel en dat niet.

Advaita is ‘niet-twee’, dus gaat uit van de eenheid die er altijd is. Daar is rust. Theoretisch is dat best te begrijpen, maar in de praktijk, lastig, zo is ook mijn ervaring. Dit begrijpen met je hoofd, brengt je niet per definitie verder naar innerlijke rust.

Vanuit het Boeddhisme en de mindfulness word je geleerd om door aandachtig te leren zijn en te mediteren dat je dan -meer- innerlijke rust gaat ervaren. Dit geeft handvatten en is erg nuttig.

Mindfulness is in deze hectische tijd niet voor niks tot allerlei plekken van de maatschappij doorgedrongen. In het bedrijfsleven, hulpverlening, meer in het begrip gekomen van veel mensen, etc. Blijkbaar maakt een hectische wereld dat je op zoek gaat naar innerlijke rust en eigenlijk ook de vraag: WIE BEN IK? Wie ben ik, los van wat ik geleerd heb, los van wat ik denk dat er van me verwacht wordt? Waaraan kan ik mijn zekerheid ontlenen?

Het antwoord op die vraag is eenvoudiger dan het lijkt, maar ook heel lastig, omdat we niet gewend zijn te kijken door een bril van eenheid.

Je zoekt en zoekt, wellicht de hele wereld over, of hele bibliotheken doorzocht naar boeken die het antwoord misschien hadden, maar het antwoord is heel dichtbij te vinden……..Namelijk door bij jezelf naar binnen te gaan en te luisteren, voorbij de oppervlakkige laag van emoties.

Sommige mensen doen dat van nature heel makkelijk en anderen herkennen het door te mediteren. Maar ook kun je op een gewone dag ineens iets voelen, bij de bakker, dat je gewoon, spontaan en intuïtief reageert en even geen censuur pleegt op jezelf. Dáár ben jíj aanwezig, zoals jij bent. En hé, ja, dat is er altijd.

Denk aan de onderlaag van de zee. Mindfulness, meditatie, contact met de natuur, contact met jouw natuur. Dit kun je onmiddellijk herkennen, maar ook het blijven onderzoeken en luisteren is een fijne manier om steeds dieper te kunnen ervaren en erkennen dat de innerlijke rust, jouw ware zijn, direct te ervaren is. En je die ook al ervaren hebt, wat ze ook wel ‘the flow’ noemen, verwijst daar ook naar.

Dus heel praktisch kun je onderzoeken en beter gaan zien waar je gelooft in onrust en waar je rust ervaart. Daar kan een steeds helderder beeld komen in jou. Je kan kijken naar momenten van b.v. dagelijkse meditatie om dat gevoel te herkennen door oefening, of op een manier die bij jou past.

De grote Zenmeesters oefenen ook nog elke dag. Ze luisteren naar de innerlijke stem. Luisteren naar de stilte, daar vind je de antwoorden op al je vragen.

Voeg in je levensstijl momenten van rust en stilte toe, wekelijks, maandelijks, jaarlijks. Dagelijks minimaal 10 minuten, wekelijks een dagdeel, etc….

Voor nu even zover.

Roept deze blog juist meer vragen op, schroom niet om ze te stellen, het helpt mij weer om het beter te verwoorden. E: Psycholoog Bloem