Dichtbij het bos ben ik opgegroeid en vond er het verdwalen met mezelf. Alleen kunnen zijn met de natuur, mijn verdriet er delen met de bomen en gelouterd terug te keren naar huis.
Ik wandel nog steeds graag alleen, maar samen is ook heerlijk.
Delen, praten, lachen, verwonderen.
Vandaag heb ik de trein naar Castricum genomen, vanaf het station loop je zo het bos in. Samen met een vriendin die vanuit Amsterdam kwam.
De 10k zomaar weg getikt, gesproken over fijne dingen van het leven, diepgang, rupsen, bloemen, kikkertjes en zoveeel meer.
We zeiden tegen elkaar, hoe mooi is het hier. Waarom zou je ver reizen om geïnspireerd te raken, te ontspannen en genieten?
Verwonderen kan overal! En ik leer de kunst ervan met elke wandeling, groot of klein, alleen of samen, een stukje beter.
Tip: Maak een wandelafspraak, vandaag!
De Rozen Bloeien 