Stapje voor stapje

The beautiful path is patient, always waiting for you to come back, that path that is so familiar to you, and so faithful. 

It knows you will come back one day, and it will welcome you back. 

The path will be as beautiful as the first time, love never says that this is the last time.

                                              ~ Thich Nhat Hanh

 

Afgelopen periode was ik weer op retraite. Het kost altijd moeite om me los te maken van mijn gezin en werk. Inmiddels kan ik er niet meer zonder en weet ik ook dat het voor mij voedend is en daardoor voor mijn omgeving het ook positief is.

Meditatie heb ik altijd als belangrijk gezien, maar in de afgelopen jaren ben ik me er steeds serieuzer mee gaan verbinden. Elk moment is het mogelijk met aandacht even naar binnen te gaan, je adem te volgen en daarmee helemaal in het moment te zijn.

Het lijkt zo eenvoudig, maar ik merk in mijn dagelijks leven dat het contact met mijn lijf en het nu ver afgedreven kan zijn. Meestal overheerst het denken dan of afleiding van het lijf, van gevoel. Dat kan van alles zijn. 

Door retraites en meditatie wordt het gevoel hiermee stapje voor stapje sterker. Het valt me vaak op dat ik vergeet hoe dichtbij het eigenlijk is. 5-10 minuten stilte is vaak al genoeg om net wat meer in mijn lijf te ´zakken´ en contact met  mijn gevoel en behoeftes te hebben. Of gewoon even stilte in mezelf te ervaren waardoor alles rustig en ontspannen voelt.

De wereld draait toch wel door. Ik kan alleen maar in het centrum van mijn leven zijn. Het verzorgen van een zo goed mogelijke balans in mijn leven.

Afgelopen periode had ik een solo retraite, tussen twee groepsretraites in. In die periode ben ik begonnen met mijn boek. Mijn boek zal op bovenstaande dieper ingaan en krijgt al een beetje meer vorm. Ook hierbij geldt, stapje voor stapje groeit het. Door het te doen, een doel voor me te zien, maar vooral te genieten van elk treetje op mijn trap naar mijn doel.

Elk prachtig treetje is gekleurd met inspiratie en creativiteit om mijn leven vorm te geven. Een trap bestrooid met bloemen, omdat ik mezelf trouw leer zijn. Omdat ik ga ervaren dat er schoonheid in alles te vinden is. Omdat ik weet dat als ik leer omarmen wat het leven me brengt er geen onderscheid meer is, maar eenheid. In die eenheid ontstaat en verdwijnt alles. De kracht van liefde maakt geen onderscheid, het is een groots gevoel van aanvaarding en ik kan er altijd op terug vallen.

Dit is lastig te begrijpen en uit te leggen. Het is vooral iets wat je kan ervaren, soms een glimpje, soms wat langer en stapje voor stapje kan het vertrouwen opgebouwd worden en wordt het groter en groter. De bron van ware vreugde is er altijd. Het contact ermee kan klein zijn en steeds meer ervaren worden. Het vraagt van jou alleen maar er naar te gaan luisteren. Jezelf de mogelijkheid te gaan geven, die stilte, de bron te leren uitluisteren.

Dat kan door meditatie en mindfulness beoefenen, tijd voor niks te maken en je eigen behoeften heel serieus te gaan nemen. Als je goed voor jezelf zorgt heb je steeds meer te geven. Mensen die zichzelf veronachtzamen vragen eigenlijk heel veel van hun omgeving aan aandacht en erkenning, dus het is absoluut niet egoïstisch. (Dat denken mensen vaak…).

Voorbeeld

Mijn thema: ´Ik voel me niet gezien´ 

Ook al wist ik dat met mijn hoofd wel, kon ik ineens voelen:

IK ZIE MEZELF ❤

Door mezelf te omarmen met 1000 armen, ben ik gevuld en oke. (Zie blog hierover.)

Ik kan de ander helder zien door mezelf goed te zien.

Daardoor hoef ik nergens heen, kan ik rusten in ZIJN, in IK BEN.

Ik ben

Ik ben vreugde

Ik ben oke

Ik ben mogelijkheid

Ik ben liefde

Ik ben

Liefs Marjan, ❤

---

In  mijn statistieken zie ik vaak dat er mensen mijn blogs lezen in de VS of een ander land. Het lijkt me leuk om eens te horen hoe je mijn blogs ervaart en of er opmerkingen of vragen zijn. 

Mail me of schrijf een reactie hieronder.

WELCOME to MAIL ME,:-)